Ik had tijdens mijn studententijd in Amsterdam een vriend die anders dan alle andere vrienden een platenkast vol klassieke muziek had. Ik meen me te herinneren dat zijn vader bij viooldocent was en dat het klassieke virus van vader op zoon was gesprongen. Hij deed alles wat God verboden had en een beetje meer om dan op zijn kamer de kater te verdringen met Lully, von Weber of Mozart. Op een dag, toen ik weer eens platen kwam lenen gaf hij me een box met divertimento van Mozart. Geen zware kost maar juist heerlijk toegankelijk.
Divertimenti werden ook wel serenades of nachtmusik genoemd. Mozart schreef nummer 136 op zijn 16e jaar. Het is het eerste werk van de Salzburgreeks. Opvallend aan deze reeks was onder andere dat het werk is opgezet alleen met snaarinstrumenten, iets wat toen niet gewoon was. Om binnen de klassieke conventies te blijven, was 136 ook om te zetten voor een strijkkwartet. Dit is te verklaren uit de aanstelling die Mozart toen al, 1771, had als hofkapelmeester bij de aartsbisschop van Salzburg.
Een paar jaar geleden heb ik Salzburg bezocht. Uiteraard stond alles in het teken van Mozart. Ik meen me te herinneren dat het huis waar De Grote Meester had gewoond een ingang had aan een straat die nou vol winkels staat. Echter zonder verlichte reclames of borden. Salzburg is de enige stad in de wereld waar Mac Donald een klassiek uithangbord heeft. Ingesteld op de grote gouden M moesten we toch nog zoeken.
In Peter's platenkast heb ik veel ontdekkingen gedaan. Dertig jaar na dato, dank.
Geniet er van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten