Sergei Prokoviev keerde in 1935 na zeventien jaar terug naar de Sovjet-Unie. Dat jaar schreef hij in opdracht van het Kirov ballet in St Petersburg (toen nog Leningrad) het ballet Romeo en Julia. De originele versie had een happy end maar is nooit in die vorm opgevoerd mede door de schrik en angst in de Russische muziek- en theaterwereld na twee artikelen in de krant Pravda waarin Shostakovich en andere "gedegenereerde modernisten" zwaar werden bekritiseerd. Uiteindelijk kreeg Romeo en Julia zijn volledige premiere in Brno in Tjechië. Tegenwoordig wordt het gerekend tot de belangrijkste balletten van de 20e eeuw.
Sommige van de melodieën in het ballet blijven onweerstaanbaar nagalmen. Dat is ook het geval bij de dans van de ridders.
Romeo Montague hoort van een meisje, Rosalinde en weet dat ze op een bal zal zijn. Het bal wordt gegeven door de familie Capulet. De families Montague en Capulet leven al jaren op voet van oorlog maar Romeo besluit toch te gaan en ziet daar voor het eerst Julia (Capulet).
Tijdens de Dans van de Ridders verschijnt Romeo op het bal. Om niet herkend te worden draagt hij een masker. Hij ziet Rosalinde maar dan gaat de grote deur open en komt Julia op. Het lijkt een groots feest maar de muziek kondigt groot onheil aan.
De dans van de Ridders spreekt velen tot de verbeelding en het wordt vaak gebruikt in reclame's en tv programma's. Ook bij voetbalclub Sunderland Rovers waar vlak voordat de spelers het veld opkomen De Dans van de Ridders de stemming er in moet brengen en de tegenstanders een ongemakkelijk gevoel moet geven. FC Porto speelt het stuk in hun stadion bij thuiswedstrijden in een Europese competitie.
Veel mensen kennen het ook als het muziekthema van de Britse tv serie The Apprentice.
Heel raak getypeerd. Het laat zo prachtig zien dat contrast versterkend werkt. Doordat in de glorieuze muziek iets onheilspellends klinkt wordt het nog glorieuzer.
BeantwoordenVerwijderenJaren geleden was er een tv-programma bij de VPRO waar ze het gebruikten als herkenningsmelodie. Misschien was het Diogenes. In ieder geval ging het om onderzoeksjournalistiek. Je kreeg er inderdaad het gevoel bij van "O jee, nou komt er iets...". En het werkte perfect want je ging er door op het puntje van je stoel zitten.