Volgens Woody Allen is de laatste, 41e, symphonie van Mozart het bewijs dat God bestaat. Tot 1788 was er niet eerder zo'n inventief muziekstuk geschreven en de 41e symphonie is tot aan vandaag van grote invloed op veel componisten. Het door elkaar gebruiken en combineren van thema's zie je terug in alle muziekstijlen waaronder jazz, rock, blues en country.
Woody Allen heeft het in het bijzonder over het molto allegro en dan met name over de coda (staartstuk in het Italiaans en wordt in herhaling gespeeld) aan het eind ervan. Mozart neemt de vijf melodieën die in de finale zijn opgezet en maakt er één geheel van door ze simultaan te laten spelen in verschillende variaties en volgorden. Een goed luisteraar kan nog drie melodieën volgen maar bij vijf raak je de weg door de enorme hoeveelheid noten kwijt en resteert een helder en veelzijdig stuk muziek waar je steeds andere kanten van kan horen. Alleen God kan de volledige impact van deze combinatie bevatten. Mozart had iets bovenmenselijks gepresteerd. Vandaar de naam van de symphonie: de Jupiter.
De Jupiter is, samen met twee andere symphoniëen in zes weken tijd geschreven. Mozart werd tot kort daarvoor in heel Europa bewondert maar hij was bijna aan het eind van zijn latijn. Hij had grote schulden, zijn publiek raakte geinteresseerd in andere componisten, Oostenrijk was in oorlog met Turkije en zijn pas geboren dochter was net overleden.
Mozart was echter vastbesloten nog iets revolutionairs te doen. Dat komt tot uitdrukking in het slot van de symphonie.
Het is niet duidelijk of de Jupiter nog is opgevoerd tijdens Mozart's leven. Er zou sprake zijn van een concert maar dat is mogelijk niet doorgegaan wegens gebrek aan belangstelling!
">
Geen opmerkingen:
Een reactie posten